Γράφει η Άννα Πλεύρη, Δικηγόρος Δ.Ν., Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια*
Στις 21-23 Μαρτίου 2017, διεχήχθη στην
Κύπρο (Λεμεσό) το 12ο Παγκόσμιο Συνέδριο
Βιοηθικής, Ηθικής στην Ιατρική και Δικαίου της Υγείας (Bioethics, Medical Ethics
& Health Law), το οποίο διοργάνωσε η έδρα του Οργανισμού UNESCO για τη
Βιοηθική (UNESCO Chair in Bioethics (Haifa).
Στο πλαίσιο των εργασιών του συνεδρίου, παρουσιάστηκε
από την Δόκτωρα Άννα Εμ. Πλεύρη, εισήγηση στην αγγλική γλώσσα με τίτλο: «Ιατρική
Ευθύνη και Ιατρική Διαμεσολάβηση -Medical Mal Practice and Medical Mediation». Στην
εν λόγω εισήγηση αναλύθηκε πως η διαμεσολάβηση μπορεί να εφαρμοστεί
αποτελεσματικά σε διαφορές προερχόμενες από ιατρικά λάθη ή ιατρική αμέλεια εν
γένει, όπου πολύ συχνά εγείρονται αποζημιωτικές αξιώσεις και ζητήματα (μη)
ορθής πρακτικής της ιατρικής.
Μέσω της ανωτέρω εισήγησης, εξηγήθηκε ότι
μετά την άσκηση μιας αποζημιωτικής αγωγής ιατρικής ευθύνης, αμφότερα τα μέρη
πρόκειται να ξεκινήσουν μια μακρά, χρονοβόρα, δαπανηρή και συναισθηματικά
επώδυνη, δικαστική διαδικασία με αβέβαιο αποτέλεσμα. Ωστόσο, επισημάνθηκε ότι η
επίλυση μέσω της δικαστικής οδού δεν είναι ο μόνος ή/και ο κατάλληλος τρόπος
για τις ως άνω διαφορές, όπως καταδεικνύει η επιτυχής εφαρμογή της ιατρικής διαμεσολάβησης,
ιδίως στην Αμερική και στην Αγγλία, όπου χρησιμοποιείται για την επίλυση
διαφορών που προκύπτουν μεταξύ ιατρών και ασθενών, νοσοκομείων και
ασθενών, νοσοκομείων και επαγγελματιών υγείας, ιατρών με συναδέλφους κλπ. Ιατρικές
διαφορές, οι οποίες ενδείκνυται να υπαχθούν στη διαμεσολάβηση, αποτελούν: α) περιπτώσεις
«ιατρικού σφάλματος» ή «ιατρικής αμέλειας», β) εσφαλμένης διάγνωσης, γ) ελλιπούς
ενημέρωσης του ασθενούς για τις πιθανές επιπλοκές και κινδύνους ορισμένης συγκεκριμένης ιατρικής πράξης, δ) επιλογής μη
ενδεδειγμένης θεραπείας, κ.ά.
Η ιατρική διαμεσολάβηση μπορεί, λοιπόν, να
αποτελέσει το ουδέτερο εκείνο «forum» για την επίλυση διαφορών προερχόμενων από
το χώρο της υγείας, ώστε τα μέρη να καταλήξουν συντομότερα και με πιο
οικονομικό τρόπο, σε μια λύση αμοιβαίως αποδεκτή, η οποία εκτός από την
αποκατάσταση οικονομικής φύσης αξιώσεων, συχνά περιλαμβάνει και «εν τοις
πράγμασι» αποκατάσταση, αλλά και τη θεραπευτική δύναμη της συγγνώμης προς τον
παθόντα ή τους οικείους του.
Περαιτέρω, η πρακτική εφαρμογή της ιατρικής
διαμεσολάβησης στην αλλοδαπή, καταδεικνύει ότι μέσω του εν λόγω θεσμού μπορεί
να «σταλεί» ένα σαφές μήνυμα σε όλους τους εμπλεκόμενους, αλλά και στον ίδιο
τον ασθενή ή τους οικείους του, ότι οι σχετικές καταγγελίες και αναφορές λαμβάνονται
σοβαρά υπόψη από τα νοσοκομεία και τα εν γένει νοσηλευτικά ιδρύματα και το
προσωπικό τους.
Επιπρόσθετα,η ιατρική διαμεσολάβηση
αποτελεί ιδιαίτερα κατάλληλη διαδικασία και
για τους ιατρούς και το ιατρικό προσωπικό εν γένει, εξαιτίας της εμπιστευκότητας
που την διέπει, η οποία εξασφαλίζει την επίλυση της διαφοράς, μακριά από τη
δημόσια σφαίρα μιας δικαστικής αίθουσας, διαφυλάτττοντας έτσι και τη φήμη και
προσωπικότητα του ιατρού από ενδεχόμενες περαιτέρω προσβολές.
Στο ως άνω πλαίσιο, η εν λόγω εισήγηση
ανέλυσε: α) την έννοια του ιατρικού σφάλματος και της αστικής ιατρικής ευθύνης,
β) τις βασικές αρχές, χαρακτηριστικά και πλεονεκτήματα της διαμεσολάβησης, ως
εξωδικαστικού τρόπου επίλυσης διαφορών, γ) την έννοια και τον τρόπο λειτουργίας
της ιατρικής διαμεσολάβησης, όπου συχνά εκτός από τον παθόντα και τον υπεύθυνο
ιατρό ή/και νοσοκομείο, κλινική κλπ., συμμετέχει και η ασφαλιστική εταιρεία
στην οποία υπάρχει σχετική ασφαλιστική κάλυψη, δ) την έννοια και τα
χαρακτηριστικά της διαμεσολάβησης σε διαφορές βιοηθικής (Bioethical Mediation)
και ε) πώς η ιατρική διαμεσολάβησης μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά για τον τομέα
της υγειονομικής περίθαλψης, τη βελτίωση της ασφάλειας των ασθενών και την
ποιότητα της περίθαλψης.
-----------------------------------------
* Η Άννα Εμ. Πλεύρη, είναι Διδάκτωρ Νομικής, Δικηγόρος (Ελλάδα/Κύπρος), Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια (ΥΔΑΔΔ, Κύπρος,
UK), Πιστοποιημένη Εκπαιδεύτρια Διαμεσολαβητών (Adr-Odr
International (UK), Λέκτορας Ιδιωτικού δικαίου και ADR Νομικής
Σχολής Πανεπιστημίου Λευκωσίας
Σχόλια