Γράφει ο Δημήτριος Καδόγλου, Δικηγόρος
Το Κογκρέσο, το νομοθετικό σώμα των ΗΠΑ, συγκροτείται από
δυο αντιπροσωπευτικά σώματα: τη Βουλή των αντιπροσώπων και τη Γερουσία.
Στόχος των ιδρυτών του Συντάγματος ήταν ο περιορισμός της δύναμης κάθε θεσμικής εξουσίας και η διαμόρφωση μιας "checks and balances" ισορροπίας μεταξύ τους. Εντός της ίδιας μάλιστα εκτελεστικής εξουσίας, αυτός ο στόχος θα επιτυγχάνετο με τη δημιουργία δυο Βουλών: Την άνω και την κάτω Βουλή. Με αυτόν τον τρόπο θέλησαν να εξισορροπήσουν τη διαφορετική ανάλογα με τον πληθυσμό ισχύ μεταξύ μικρών και μεγάλων πολιτειών. Έτσι, ενώ στη Βουλή των αντιπροσώπων οι θέσεις καταλαμβάνονται ανάλογα με τον πληθυσμό των εκάστοτε πολιτειών, στη Γερουσία κάθε πολιτεία εκπροσωπείται ανεξάρτητα από τον πληθυσμό της με 2 Γερουσιαστές. "In order to control the legislative authority, you must divide it"(James Madison).
Η Βουλή των αντιπροσώπων έχει 435 θέσεις και η Γερουσία 100 θέσεις, συνολικά δηλαδή 535. Στον αριθμό αυτό, προστίθενται και 3 θέσεις Βουλευτών απο τη περιφέρεια της Κολούμπια (District of Columbia).
H διαδικασία νομοθέτησης είναι βασικά ίδια με αυτήν που υπάρχει στις χώρες της Ευρώπης, αν και διαφέρει σημαντικά στο ότι κάθε νομοσχέδιο που εισάγεται αρχικά είτε στην άνω Βουλή (Γερουσία), είτε στην κάτω Βουλή (Αντιπροσώπων), θα πρέπει να διέλθει και να τύχει της έγκρισης και της άλλης Βουλής.
Αναλυτικά:
Με το που προτείνεται ένα νομοσχέδιο από Βουλευτή/Πρόεδρο, ο εκπρόσωπος της κάτω Βουλής ή ο πρόεδρος της Γερουσίας το παραπέμπει σε ειδική επιτροπή του σώματος προς επεξεργασία, εξέταση, υιοθέτηση ή απόρριψη. Οι επιτροπές απαρτίζονται απο μέλη της εκάστοτε Βουλής, αναλογικά με την αντιστοιχεία που κατέχουν στην ολομέλεια . Σε περίπτωση που υπερψηφιστεί το νομοσχέδιο εντός της επιτροπής, τότε παραπέμπεται για ψήφιση στην ολομέλεια της εκάστοτε Βουλής: Αν το νομοσχέδιο εισήχθη το πρώτον στην κάτω Βουλή θα συζητηθεί στη δική της ολομέλεια, αν ξεκίνησε απο τη Γερουσία, θα συζητηθεί στη δική της ολομέλεια της.
Αν υπερψηφιστεί εν συνεχεία και στην ολομέλεια (με απλή πλειοψηφία , δηλ. είτε 218 αν ξεκίνησε από τη Βουλή των αντιπροσώπων ή 51 αν ξεκίνησε από τη Γερουσία), τότε ξεκινά η όλη διαδικασία και στην άλλη Βουλή: Θα περάσει από την δική της επιτροπή, θα ψηφιστεί, και μετά θα περάσει στην ολομέλειά της για να υπερψηφιστεί κι εκεί.
Αν τελικά περάσει το νομοσχέδιο και από τα δυο αντιπροσωπευτικά σώματα (με απλή πλειοψηφία), υποβάλλεται στον 'Πρόεδρο της χώρας για επικύρωση. Αυτός είτε το υπογράφει/επικυρώνει , κάνοντας το νομοσχέδιο νόμο της χώρας, είτε υποβάλλει βέτο.
Το σύνταγμα προβλέπει να ανατραπεί το βέτο το Προέδρου , αν και οι δυο Βουλές καταψηφίσουν το βέτο το Προέδρου με 2/3 ψήφους για έκαστο σώμα, πράγμα που έγινε πολύ λίγες φορές ως τώρα στην ιστορία της χώρας.
Η όλη διαδικασία νομοθέτησης φαίνεται εκ πρώτης όψης περίπλοκη και δύσκολη υπόθεση και αυτός ακριβώς ήταν ο σκοπός των ιδρυτών του Συντάγματος: Να προστατέψει τους πολίτες της χώρας από ένα υπερπληθωρισμό νόμων. (αναδημοσίευση από legalnews24.gr)
Στόχος των ιδρυτών του Συντάγματος ήταν ο περιορισμός της δύναμης κάθε θεσμικής εξουσίας και η διαμόρφωση μιας "checks and balances" ισορροπίας μεταξύ τους. Εντός της ίδιας μάλιστα εκτελεστικής εξουσίας, αυτός ο στόχος θα επιτυγχάνετο με τη δημιουργία δυο Βουλών: Την άνω και την κάτω Βουλή. Με αυτόν τον τρόπο θέλησαν να εξισορροπήσουν τη διαφορετική ανάλογα με τον πληθυσμό ισχύ μεταξύ μικρών και μεγάλων πολιτειών. Έτσι, ενώ στη Βουλή των αντιπροσώπων οι θέσεις καταλαμβάνονται ανάλογα με τον πληθυσμό των εκάστοτε πολιτειών, στη Γερουσία κάθε πολιτεία εκπροσωπείται ανεξάρτητα από τον πληθυσμό της με 2 Γερουσιαστές. "In order to control the legislative authority, you must divide it"(James Madison).
Η Βουλή των αντιπροσώπων έχει 435 θέσεις και η Γερουσία 100 θέσεις, συνολικά δηλαδή 535. Στον αριθμό αυτό, προστίθενται και 3 θέσεις Βουλευτών απο τη περιφέρεια της Κολούμπια (District of Columbia).
H διαδικασία νομοθέτησης είναι βασικά ίδια με αυτήν που υπάρχει στις χώρες της Ευρώπης, αν και διαφέρει σημαντικά στο ότι κάθε νομοσχέδιο που εισάγεται αρχικά είτε στην άνω Βουλή (Γερουσία), είτε στην κάτω Βουλή (Αντιπροσώπων), θα πρέπει να διέλθει και να τύχει της έγκρισης και της άλλης Βουλής.
Αναλυτικά:
Με το που προτείνεται ένα νομοσχέδιο από Βουλευτή/Πρόεδρο, ο εκπρόσωπος της κάτω Βουλής ή ο πρόεδρος της Γερουσίας το παραπέμπει σε ειδική επιτροπή του σώματος προς επεξεργασία, εξέταση, υιοθέτηση ή απόρριψη. Οι επιτροπές απαρτίζονται απο μέλη της εκάστοτε Βουλής, αναλογικά με την αντιστοιχεία που κατέχουν στην ολομέλεια . Σε περίπτωση που υπερψηφιστεί το νομοσχέδιο εντός της επιτροπής, τότε παραπέμπεται για ψήφιση στην ολομέλεια της εκάστοτε Βουλής: Αν το νομοσχέδιο εισήχθη το πρώτον στην κάτω Βουλή θα συζητηθεί στη δική της ολομέλεια, αν ξεκίνησε απο τη Γερουσία, θα συζητηθεί στη δική της ολομέλεια της.
Αν υπερψηφιστεί εν συνεχεία και στην ολομέλεια (με απλή πλειοψηφία , δηλ. είτε 218 αν ξεκίνησε από τη Βουλή των αντιπροσώπων ή 51 αν ξεκίνησε από τη Γερουσία), τότε ξεκινά η όλη διαδικασία και στην άλλη Βουλή: Θα περάσει από την δική της επιτροπή, θα ψηφιστεί, και μετά θα περάσει στην ολομέλειά της για να υπερψηφιστεί κι εκεί.
Αν τελικά περάσει το νομοσχέδιο και από τα δυο αντιπροσωπευτικά σώματα (με απλή πλειοψηφία), υποβάλλεται στον 'Πρόεδρο της χώρας για επικύρωση. Αυτός είτε το υπογράφει/επικυρώνει , κάνοντας το νομοσχέδιο νόμο της χώρας, είτε υποβάλλει βέτο.
Το σύνταγμα προβλέπει να ανατραπεί το βέτο το Προέδρου , αν και οι δυο Βουλές καταψηφίσουν το βέτο το Προέδρου με 2/3 ψήφους για έκαστο σώμα, πράγμα που έγινε πολύ λίγες φορές ως τώρα στην ιστορία της χώρας.
Η όλη διαδικασία νομοθέτησης φαίνεται εκ πρώτης όψης περίπλοκη και δύσκολη υπόθεση και αυτός ακριβώς ήταν ο σκοπός των ιδρυτών του Συντάγματος: Να προστατέψει τους πολίτες της χώρας από ένα υπερπληθωρισμό νόμων. (αναδημοσίευση από legalnews24.gr)
Σχόλια