Ελευθερία έκφρασης του δικηγόρου: Δικαίωση συνηγόρου για δημόσιες δηλώσεις του σχετικά με τη σύνθεση δικαστηρίου (ΕΔΔΑ)

Πολύ σημαντική απόφαση για το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης των δικηγόρων εξέδωσε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα το Δικαστήριο με απόφαση της 19ης Απριλίου 2018, καταδίκασε την Γαλλία στην υπόθεση (Ottan v.France, αρ. προσφυγής 41841/12) για παραβίαση του άρθρου 10 (ελευθερία έκφρασης) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ).

Η υπόθεση αφορούσε στην αθώωση ενός χωροφύλακα που σκότωσε σε τροχαίο ατύχημα ένα νεαρό άνδρα αλλοδαπής προέλευσης που ζούσε σε γειτονιά εργατών. Λίγα λεπτά μετά την ετυμηγορία του δικαστηρίου, ο δικηγόρος που εκπροσωπούσε τον πατέρα του θύματος στη δίκη, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου, δήλωσε ότι η αθώωση δεν ήταν έκπληξη δεδομένου ότι τη σύνθεση των ενόρκων αποτελούσαν αποκλειστικά λευκοί.

Το Εφετείο του Μονπελιέ επέβαλε στο δικηγόρο πειθαρχική ποινή που συνίστατο σε προειδοποίηση με το αιτιολογικό ότι ο εν λόγω δικηγόρος δεν συμμορφώθηκε με την επαγγελματική και δεοντολογική υποχρέωση μετριοπάθειας και ευαισθησίας.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κρίνοντας επί της προσφυγής του δικηγόρου, θεώρησε ότι οι επίμαχες δηλώσεις του έγιναν στο πλαίσιο συζήτησης για τη λειτουργία του δικαστικού ποινικού συστήματος κατά τη κάλυψη του θέματος από τα μέσα ενημέρωσης.

Έκρινε επίσης ότι στο πλαίσιο που αυτές διατυπώθηκαν, δεν συνιστούσαν προσβλητική ή κινούμενη από φυλετικά κίνητρα κατηγορία, αλλά αφορούσαν την αμεροληψία και τον αντιπροσωπευτικό χαρακτήρα της σύνθεσης των δικαστών-ενόρκων.

Με άλλα λόγια ο δικηγόρος είχε κάνει ένα γενικό σχόλιο αναφορικά με την οργάνωση και σύνθεση των ποινικών δικαστηρίων. Οι παρατηρήσεις αυτές του δικηγόρου, έκρινε το Δικαστήριο, ναι μεν μπορούσαν να συνιστούν αδίκημα, παρόλα αυτά αποτελούσαν κρίση με επαρκή πραγματική βάση και μέρος της υπεράσπισης του εντολέα του.

Ενόψει αυτών, το Δικαστήριο έκρινε ότι η ποινή που επιβλήθηκε στο δικηγόρο για τις δηλώσεις του, δηλαδή η προειδοποίηση, που ήταν η ελαφρύτερη δυνατή ποινή που προβλεπόταν, ήταν ωστόσο δυσανάλογη και δεν ήταν αναγκαία σε μια δημοκρατική κοινωνία. (cylegalnews.com/ΕΔΔΑ)