Απορρίφθηκε αγωγή κατά της τράπεζας Κύπρου για κούρεμα καταθέσεων το 2013

Σύμφωνα με πρόσφατη απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, απορρίφθηκε αγωγή για το «κούρεμα» καταθέσεων το 2013, η οποία στρεφόταν εναντίον της Τράπεζας Κύπρου, της Κεντρικής Τράπεζας και της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Όπως αναφέρει σχετική ανακοίνωση της Νομικής Υπηρεσίας, στο πλαίσιο της αγωγής, μεταξύ άλλων, οι ενάγοντες ισχυρίζονταν ότι «Το περί Διάσωσης με Ίδια Μέσα της Τράπεζας Κύπρου Δημόσιας Εταιρίας Λτδ., Διάταγμα του 2013, Κ.Δ.Π.103/2013» είναι αντισυνταγματικό. Το Δικαστήριο στην απόφαση του επεσήμανε ότι η Τράπεζα Κύπρου τέθηκε σε εξυγίανση με βάση τις πρόνοιες του «περί Εξυγίανσης Πιστωτικών και Άλλων Ιδρυμάτων Νόμος του 2013», του οποίου η συνταγματικότητα δεν προσβάλλεται.

Το Δικαστήριο ανέφερε ακόμη ότι «συνέτρεχαν τέτοιοι λόγοι δημοσίου συμφέροντος και χρηματοπιστωτικής σταθερότητας χωρίς, τα δεδομένα που παρουσιάστηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, να επιτρέπουν κατάληξη για ύπαρξη παραβίασης της συνταγματικής αρχής της ισότητας».

Περαιτέρω, σύμφωνα με την ανακοίνωση, το Δικαστήριο υιοθέτησε το σκεπτικό της απόφασης της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου Μυρτώ Χριστοδούλου κ.ά. -ν- Δημοκρατίας, 553/13 κ.ά. ως προς το ότι η σχέση καταθέτη-τράπεζας είναι σχέση πιστωτή – οφειλέτη. Δηλαδή, σύμφωνα με το Ανώτατο, «με την κατάθεση ο καταθέτης παύει να έχει ιδιοκτησιακό καθεστώς στα συγκεκριμένα χρήματα και έχει πλέον προς πίστη του ισάξια οφειλή της Τράπεζας προς αυτόν. Επομένως, με την απόδοση των πιο πάνω αναφερόμενων μετοχών, καθίσταται εμφανές ότι δεν έχει αποδειχθεί επηρεασμός, μείωση ή αποστέρηση της περιουσίας των εναγόντων.»

Ακόμα κι αν υποτεθεί ότι είναι ορθό ότι η σχέση καταθέτη-τράπεζας είναι σχέση πιστωτή-οφειλέτη, είναι απορίας άξιον γιατί όταν η τράπεζα έχει το ρόλο του οφειλέτη σύμφωνα με το παραπάνω εύρημα, «επιβαρύνεται» με σχεδόν μηδενικό τόκο (επιτόκιο καταθέσεων) ενώ όταν έχει το ρόλο του πιστωτή χρεώνει τόκο πάνω από 5% και μάλιστα ανέλεγκτα και μονομερώς μεταβαλλόμενο.