Συνθέσεις Κακουργιοδικείων από 10/9/2017

Σύμφωνα με τα άρθρα 3 και 5 του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960 (Ν.14/60 όπως τροποποιήθηκε), το Ανώτατο Δικαστήριο όρισε τις πιο κάτω συνθέσεις Κακουργιοδικείων από 10 Σεπτεμβρίου, 2017:
Κακουργιοδικείο Λεμεσού: Το Κακουργιοδικείο που συνεδριάζει στη Λεμεσό θα απαρτίζεται από τους κ.κ. Αλ. Παναγιώτου, Π.Ε.Δ., Γ, Κυριακίδου, Α.Ε.Δ. και Φ. Καπετάνιου, Ε.Δ..
Κακουργιοδικείο Λάρνακας-Αμμοχώστου: Το Κακουργιοδικείο που συνεδριάζει στη Λάρνακα–Αμμόχωστο θα απαρτίζεται  από τους κ.κ. Ν. Γιαπανά, Π.Ε.Δ., Ν. Ταλαρίδου, Ε.Δ. και Λ. Παντελή, Ε.Δ..
Κακουργιοδικείο Πάφου: Το Κακουργιοδικείο που συνεδριάζει στην Πάφο θα απαρτίζεται από τους κ.κ. Ρ. Λιμνατίτου Π.Ε.Δ., Μ. Δρουσιώτης, Α.Ε.Δ. και Παν. Μιχαηλίδης, Ε.Δ..

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Top Legal Stories

Εικόνα

Μεταναστευτικό Δίκαιο: Νέοι κανόνες για την άδεια εργασίας/διαμονής

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψήφισε υπέρ πιο αποτελεσματικών κανόνων για τις συνδυασμένες άδειες εργασίας και διαμονής στην ΕΕ για υπηκόους τρίτων χωρών. Η επικαιροποίηση της  οδηγίας για την ενιαία άδεια  (Οδηγία 2011/98/ΕΕ ) που εγκρίθηκε το 2011 και με την οποία θεσπίστηκε ενιαία διοικητική διαδικασία για τη χορήγηση άδειας σε υπηκόους τρίτων χωρών που επιθυμούν να ζήσουν και να εργαστούν σε χώρα της ΕΕ, αλλά και κοινή δέσμη δικαιωμάτων για τους εργαζομένους τρίτων χωρών, εγκρίθηκε με 465 ψήφους υπέρ, 122 κατά και 27 αποχές. Γρηγορότερες αποφάσεις σχετικά με τις αιτήσεις Στις διαπραγματεύσεις, οι ευρωβουλευτές κατάφεραν να καθορίσουν ένα ανώτατο όριο 90 ημερών για τη λήψη απόφασης σχετικά με τις αιτήσεις για ενιαία άδεια, διάστημα σημαντικά συντομότερο σε σύγκριση με το υφιστάμενο όριο των τεσσάρων μηνών. Οι διαδικασίες για ιδιαίτερα πολύπλοκους φακέλους ενδέχεται να λάβουν παράταση 30 ημερών και ο χρόνος για την έκδοση θεώρησης, εάν είναι απαραίτητο, δεν περιλαμβάνεται στο όριο α
Εικόνα

Σημαντική απόφαση του ΕΔΑΔ για την κλιματική αλλαγή: Μη λήψη επαρκών και αποτελεσματικών μέτρων από το κράτος

Σε μια απόφαση-ορόσημο, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δικαίωσε ομάδα πολιτών που κατήγγειλε τη μη λήψη επαρκών μέτρων από το κράτος για την αντιμετώπιση των αρνητικών συνεπειών της κλιματικής αλλαγής. Στην απόφαση του Τμήματος Μείζονος Συνθέσεως του ΕΔΔΑ στις 9/4/2024 (στην υπόθεση Verein Klima Seniorinnen Schweiz και άλλων κατά Ελβετίας /αρ. αίτησης 53600/20) κρίθηκε με πλειοψηφία 16 ψήφων υπέρ και μίας κατά ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 8 (δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για Ανθρώπινα δικαιώματα και, ομόφωνα, ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 6 § 1 (πρόσβαση στο δικαστήριο). Η υπόθεση αφορούσε σε καταγγελία από τέσσερις γυναίκες και μια ελβετική ένωση, την Verein KlimaSeniorinnen Schweiz, μέλη της οποίας είναι όλες γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας που ανησυχούν για τις συνέπειες της παγκόσμιας υπερθέρμανσης, για τις συνθήκες διαβίωσης και υγείας τους. Θεωρούν ότι οι ελβετικές αρχές δεν παίρνουν επαρκή μέτρα, παρά την υπ
Εικόνα

Πρόστιμο σε ιατρό για παραβίαση του Γενικού Κανονισμού Προστασίας Δεδομένων

Πρόστιμο ύψους 1.500 ευρώ για παραβίαση του Γενικού Κανονισμού Προστασίας Δεδομένων επέβαλε το Γραφείο Επιτρόπου Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων σε ιατρό του ΓεΣΥ. Συγκεκριμένα εξετάστηκε καταγγελία που υποβλήθηκε στο Γραφείο σχετικά με πρόσβαση στον λογαριασμό του Γενικού Συστήματος Υγείας (ΓεΣΥ) της Καταγγέλλουσας από ιατρό. Όπως ανέφερε η Καταγγέλλουσα, διαπίστωσε πρόσβαση στα προσωπικά της δεδομένα από την ιατρό, στην πύλη δικαιούχων του ΓεΣΥ, χωρίς να γνωρίζει την ιατρό, χωρίς να υπάρχει παραπεμπτικό και χωρίς την άδειά της. Στο πλαίσιο της διερεύνησης, τόσο η Καταγγέλλουσα όσο και η ιατρός ανέφεραν προς το Γραφείο της Επιτρόπου ότι εκάστη δεν γνώριζε την άλλη και ότι η ιατρός δεν εξέτασε την καταγγέλλουσα. Η Επίτροπος αξιολόγησε τις θέσεις της ιατρού σχετικά με τους ενδεχόμενους τρόπους απόκτησης των δεδομένων της Καταγγέλλουσας, τα οποία ήταν αναγκαία για την πρόσβαση στην πύλη δικαιούχου της καταγγέλλουσας στο ΓεΣΥ. Ωστόσο, η ιατρός δεν μπόρεσε να αποδείξει ότι έλαβε με νόμ
Εικόνα

Τροποποιητικό Νομοσχέδιο για τα Ιδιωτικά Γραφεία Παροχής Υπηρεσιών Ασφαλείας σε διαβούλευση

Το Υπουργείο Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως ανακοίνωσε την έναρξη Δημόσιας Διαβούλευσης επί του νομοσχεδίου που τροποποιεί τους περί Ιδιωτικών Γραφείων Παροχής Υπηρεσιών Ασφαλείας Νόμους 2007 έως 2014, (Ν.125(Ι)/2007). Σκοπός του προτεινόμενου νομοσχεδίου είναι η βελτίωση και αναβάθμιση των υπηρεσιών ασφαλείας που παρέχονται από ιδιώτες φύλακες και ιδιωτικά γραφεία παροχής υπηρεσιών ασφαλείας. Συγκεκριμένα, τροποποιούνται τα άρθρα 2, 4, 5, 6, 7, 8Α, 9, 10, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 18Α, 19, 20 και 21 του βασικού Νόμου, ενώ προστίθεται νέο άρθρο 16Α. Οι προτεινόμενες τροποποιήσεις αποσκοπούν, μεταξύ άλλων, στην κατηγοριοποίηση των υπηρεσιών που δύναται να παρέχονται από ιδιώτες φύλακες και ιδιωτικά γραφεία παροχής υπηρεσιών ασφάλειας, στην ενίσχυση των κριτηρίων / προϋποθέσεων για την έκδοση άδειας ιδιώτη φύλακα, στην παροχή της απαιτούμενης εκπαίδευσης των φυλάκων και ιδιωτικών φυλάκων και στην ποινικοποίηση της ανάθεσης παροχής υπηρεσιών ασφάλειας σε μη αδειούχα πρόσωπα. Το Υπουρ
Εικόνα

Η παραβίαση της υποχρέωσης εκτίμησης της πιστοληπτικής ικανότητας του δανειολήπτη ως λόγος ακύρωσης της δανειακής σύμβασης

του Γιώργου Καζολέα, Δικηγόρου  Η χορήγηση δανείων από τα πιστωτικά ιδρύματα χωρίς προηγούμενο έλεγχο της φερεγγυότητας των δανειοληπτών είναι γνωστό ότι οδήγησε σε πληθώρα μη εξυπηρετούμενων πιστωτικών διευκολύνσεων που οδήγησαν με τη σειρά τους σε έκρηξη πλειστηριασμών.  Η αξιολόγηση της πιστοληπτικής ικανότητας αποτελεί υποχρέωση του δανειστή που ρητώς προβλέπεται από την Οδηγία 2008/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2008, για τις συμβάσεις καταναλωτικής πίστης και την κατάργηση της οδηγίας 87/102/ΕΟΚ του Συμβουλίου. Το άρθρο 8 της οδηγίας, το οποίο φέρει τον τίτλο «Υποχρέωση εκτίμησης της πιστοληπτικής ικανότητας του καταναλωτή», αναφέρει τα εξής: «1.Τα κράτη μέλη διασφαλίζουν ότι, πριν από τη σύναψη της σύμβασης πίστωσης, ο πιστωτικός φορέας εκτιμά την πιστοληπτική ικανότητα του καταναλωτή, βάσει επαρκών στοιχείων που λαμβάνονται κατά περίπτωση από τον καταναλωτή και, εν ανάγκη, κατόπιν έρευνας στην κατάλληλη βάση δεδομένων. Τα κράτη μέλη