Αντισυνταγματικός ο Νόμος που προβλέπει ποσόστωση υπέρ των γυναικών στα ΔΣ Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου

Το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε αντισυνταγματικό το Nόμο περί ορισμένων Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου (Διορισμός Διοικητικών Συμβουλίων) (Τροποποιητικό) του 2016 που προβλέπει ποσόστωση υπέρ των γυναικών στα ΔΣ ορισμένων ΝΠΔΔ (αρ.αναφοράς 2/2016)

Ο Νόμος προσθέτει στον περί Ορισμένων Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου (Διορισμός Διοικητικών Συμβουλίων) Νόμον του 1988 (Νόμος 149/1988) ο βασικός Νόμος) δύο νέες επιφυλάξεις μετά το άρθρο 3, εδάφιο (1), οι οποίες προβλέπουν τα ακόλουθα: 

«Νοείται ότι το διοικητικό συμβούλιον οποιουδήποτε από τα ορισμένα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου αποτελείται από Μέλη που αντιστοιχούν σε ποσοστό τουλάχιστον του ενός τρίτου ανά φύλο.

Νοείται, περαιτέρω, ότι σε περίπτωση δεκαδικού αριθμού, εφόσον το κλάσμα είναι ίσο με το μισό της μονάδας και άνω, αυτός στρογγυλοποιείται στην επόμενη ακέραιη μονάδα.»

Σύμφωνα με το Δικαστήριο, «με το Νόμο, και συγκεκριμένα την κύρια επιφύλαξη του,  ευνοείται το λιγότερο εκπροσωπούμενο φύλο στα διοικητικά συμβούλια των οργανισμών στους οποίους ο Νόμος αναφέρεται, εις βάρος τυχόν ικανοτέρων υποψηφίων του περισσότερο εκπροσωπούμενου φύλου και με αυτό τον τρόπο καταστρατηγείται η αρχή της Ισότητας, η οποία κατοχυρώνεται από το Άρθρο 28 του Συντάγματος. Δεν πρόκειται για επιβεβαίωση της αρχής της Ισότητας μεταξύ των δύο φύλων ούτε και για οποιαδήποτε εύλογη διάκριση στη βάση του διαφορετικού φύλου, αλλά για αυθαίρετη, από συνταγματικής απόψεως, διάκριση, η οποία παραγνωρίζει τα αξιοκρατικά και άλλα αντικειμενικά κριτήρια που θέτει ο Νόμος».

Μάλιστα το Δικαστήριο αποκρούει την εφαρμογή του Ενωσιακού Δικαίου, το οποίο είναι γνωστό ότι άνευ ετέρου υπερισχύει του εθνικού δικαίου, με το εξής σκεπτικό: «Το άρθρο 23 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης διακηρύττει ότι η ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών πρέπει να διασφαλίζεται σε όλους τους τομείς, περιλαμβανομένης της απασχόλησης, της εργασίας και της αμοιβής. Η αρχή της Ισότητας δεν αποκλείει τη διατήρηση ή την υιοθέτηση μέτρων τα οποία προνοούν για ειδικά πλεονεκτήματα υπέρ του λιγότερου εκπροσωπούμενου φύλου. Το άρθρο 23 δεν ισχύει στην προκείμενη περίπτωση, καθότι με το Νόμο δεν γίνεται πρόνοια για εφαρμογή ενωσιακού δικαίου και το άρθρο 23 ισχύει μόνο στις περιπτώσεις εφαρμογής του ενωσιακού δικαίου (Δέστε άρθρο 51 του Χάρτη).  Επομένως ούτε και το άρθρο 23 του Χάρτη μπορεί να διασώσει το Νόμο».

Ενόψει των παραπάνω το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε το νόμο αντισυνταγματικό και άκυρο.(δημ.απόφασης:cylaw.org)