Ξεκίνησε η συζήτηση του θέματος των αμβλώσεων στην Επιτροπή
Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Βουλής μετά από μια καθυστέρηση τριών χρόνων. Ειδικότερα
πρόκειται για Πρόταση Νόμου που κατατέθηκε το 2015 (περί Ποινικού Κώδικα
(Τροποποιητικός) Νόμος του 2015). Όπως αναφέρεται στο νομοσχέδιο, σκοπός της
πρότασης νόμου είναι η τροποποίηση των διατάξεων του άρθρου 169Α του περί
Ποινικού Κώδικα Νόμου που αφορούν τον ιατρικό τερματισμό της εγκυμοσύνης και
τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες αυτός επιτρέπεται, έτσι ώστε να διασφαλιστεί το
αναφαίρετο δικαίωμα της γυναίκας να αποφασίζει για το ζήτημα αυτό.
Στην Κύπρο η σχετική νομοθεσία που εφαρμόζεται επιτρέπει τις
αμβλώσεις μόνο υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Όταν η εγκυμοσύνη έχει προκληθεί
κατόπιν βιασμού, αν απειλείται η ζωή της μητέρας ή αν το παιδί που θα γεννηθεί
πάσχει από ανωμαλίες. Επίσης ο νόμος προβλέπει ποινές φυλάκισης μέχρι 14 χρόνια
στον γιατρό που διενεργεί την έκτρωση και 7 χρόνια στη γυναίκα που υποβάλλεται
στην έκτρωση ή στο πρόσωπο που την υποστηρίζει.
Το ζήτημα αλλαγής της νομοθεσίας δεν προχώρησε κυρίως λόγω
των αντιδράσεων από πλευράς Εκκλησίας όσο και από συντηρητικούς κύκλους. Η πρόσφατη
περίπτωση σύλληψης γυναίκας και ιατρού που προέβη σε άμβλωση έχει αναδείξει την
επιτακτική ανάγκη εκσυγχρονισμού της νομοθεσίας.
Στόχος της πρότασης νόμου είναι να αναγνωριστεί το δικαίωμα
της γυναίκας για το τι θα πράξει με το σώμα της, αλλά και να προστατευθούν από
τη φυλάκιση οι εκατοντάδες γυναίκες και γιατροί που ακόμη και σήμερα, μπροστά
σε ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, προχωρούν σε αμβλώσεις, σημειώνεται σε σχετική
ανακοίνωση.
Η θέση της Εκκλησίας είναι ξεκάθαρη στο ζήτημα των
αμβλώσεων, αφού πάντα καταδίκαζε και απαγόρευε την άμβλωση ταυτίζοντάς τη με
φόνο. Σε σχετικό υπόμνημα της Ιεράς Συνόδου με αφορμή τη συζήτηση στη Βουλή,
σημειώνεται μεταξύ άλλων πως για την Εκκλησία η ζωή ξεκινά με τη σύλληψη.
Επίσης αναφέρει ότι η πρόνοια της πρότασης νόμου «…να
διασφαλιστεί το αναφαίρετο δικαίωμα της γυναίκας να αποφασίζει για το ζήτημα
αυτό» δεν μπορεί να γίνει δεκτή από την Εκκλησία. Προσθέτει ακόμη ότι για την
Εκκλησία η εγκυμοσύνη δεν αναφέρεται μόνο στη γυναίκα και στο σώμα της, αλλά αν
κάποιος έχει εξουσία πάνω στο κυοφορούμενο αυτός δεν είναι ούτε η μητέρα ούτε ο
πατέρας, αλλά ο Θεός.
Ακόμη η Εκκλησία δεν μπορεί να δεχθεί ούτε τις περιπτώσεις
διακοπής εγκυμοσύνης λόγω διάγνωσης σοβαρής ανωμαλίας του εμβρύου, ή λόγω
βιασμού. Στη δε περίπτωση της ύπαρξης αναπότρεπτου κινδύνου για τη ζωή της
εγκύου σημειώνεται πως η ορθόδοξη παράδοση όταν υπάρχει πραγματικά το δίλημμα
δίνει το βάρος της επιλογής στη μητέρα. (πηγή:dialogos.com.cy)
Διαβάστε ακόμα: Εκτρώσεις: Ανάγκη εκσυγχρονισμού της αναχρονιστικής νομοθεσίας
Διαβάστε ακόμα: Εκτρώσεις: Ανάγκη εκσυγχρονισμού της αναχρονιστικής νομοθεσίας
Σχόλια