Η παράλειψη απάντησης από Δημόσια Αρχή σε αίτημα πολίτη ισοδυναμεί με αρνητική απάντηση- Ακόμα και αν το αίτημα δεν είναι προσδιορισμένο η Αρχή οφείλει να απαντήσει

Δεκτή έγινε η προσφυγή πολίτη κατά του Δήμου Λάρνακας ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου, το οποίο έκρινε ότι υπάρχει έννομο συμφέρον όταν ο αιτητής ζητά να ακυρωθεί απόφαση της Διοίκησης, όταν η τελευταία παραλείπει να απαντήσει σε αίτημα πέραν των 3 μηνών, καθώς η παράλειψη αυτή ισοδυναμεί με αρνητική απάντηση. Επίσης το Δικαστήριο έκρινε ότι ακόμα κι αν το αίτημα που υποβλήθηκε δεν ήταν προσδιορισμένο και τέθηκε κατά τρόπο γενικό, δεν σημαίνει ότι η Διοίκηση απαλλάσσεται από την υποχρέωση να δώσει μία απάντηση στην επιστολή του αιτητή. Τέλος, στο επιχείρημα ότι η αποστολή της επιστολής έγινε στον δήμαρχο και όχι στον καθ' ου η αίτηση Δήμο ως το αρμόδιο όργανο, το Δικαστήριο επικαλείται την παράγραφο (4) του άρθρου 33 του του περί Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου, Ν. 158(Ι)/1999, το οποίο προνοεί ότι «αν η αναφορά απευθύνεται σε αναρμόδια αρχή, αυτή δεν την εξετάζει, αλλά τη διαβιβάζει στην αρμόδια αρχή».

Ειδικότερα η απόφαση της 16ης Μαρτίου 2018 (Υπόθεση Αρ. 1028/2015) αναφέρει τα εξής:

«Ο αιτητής με την προσφυγή του ζητά την ακόλουθη θεραπεία:

«Έντιμε πρόεδρε ζητώ ακύρωση της απόφασης των καθ' ων η αίτηση.  Βάση του Ν. 158/99 παρ. 36 στην άρνηση τους να απαντήσουν πέραν των 3 μηνών στο αίτημα του αιτητή ημ. 1/12/14 την θεωρώ αρνητική απάντηση. Ζητώ έγκριση της προσφυγής.»

Ο αιτητής με επιστολή του ημερομηνίας 1.12.2014, ζήτησε να του παραχωρηθούν αντισταθμιστικά μέτρα λόγω του ότι, ως ισχυρίζεται, εκμηδενίστηκε η αξία του ακινήτου του που βρίσκεται δίπλα από πενταόροφο χώρο στάθμευσης.

Η επιστολή αυτή ουδέποτε απαντήθηκε και ο αιτητής άσκησε την παρούσα προσφυγή εκλαμβάνοντας την άρνηση ή παράλειψη απάντησης από τον καθ' ου η αίτηση ως αρνητική απάντηση.

Τα επιχειρήματα του αιτητή όπως προκύπτουν από τη γραπτή του αγόρευση, περιστρέφονται ουσιαστικά γύρω από το ότι με την επιστολή του ο αιτητής έθεσε συγκεκριμένο αίτημα προς τον καθ' ου η αίτηση ενώ αναφέρει, επίσης, ότι το παρακείμενο έργο ανεγέρθηκε παράνομα εφόσον ουδεμίας ενημέρωσης έτυχε το Τμήμα Αρχαιοτήτων. Προς υποστήριξη του επιχειρήματός του ο αιτητής επισυνάπτει αντίγραφο από άρθρο σε εφημερίδα.

Ο καθ' ου η αίτηση, από την άλλη, αναφέρει ότι ο αιτητής θα έπρεπε να αποδείξει συγκεκριμένη βλάβη και εφόσον δεν το έχει πράξει δεν έχει έννομο συμφέρον. Πρόσθετα, αναφέρει ότι επειδή δεν καθόρισε ποια αντισταθμιστικά μέτρα ζητά δεν υπάρχει αίτημα προς απάντηση ενώ αναφέρει επίσης ότι το έργο που αναγέρθηκε είχε τις απαιτούμενες άδειες και πως η επιστολή απευθύνθηκε στον δήμαρχο και όχι στον καθ' ου η αίτηση.

Προτεραιότητα εξέτασης έχει ο ισχυρισμός του καθ' ου η αίτηση για έλλειψη εννόμου συμφέροντος του αιτητή. Ισχυρίζεται ο καθ' ου η αίτηση ότι επειδή ο αιτητής βασίζει το αίτημά του στο άρθρο 36 του περί Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου, Ν. 158(Ι)/1999 (στο εξής ο «Νόμος»), θα έπρεπε να αποδείξει βλάβη για να έχει δικαίωμα άσκησης προσφυγής.

Η εισήγηση του καθ' ου η αίτηση δεν με βρίσκει σύμφωνη. Ο αιτητής άσκησε την προσφυγή του όχι με βάση το Άρθρο 29 του Συντάγματος αλλά με βάση το Άρθρο 146 του Συντάγματος. Όπως αναφέρθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση Αναστασίου ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 532/2013, 2.9.2014 στην οποία εξετάστηκε παρόμοιος ισχυρισμός:

«Όταν πολίτης υποβάλλει έγγραφη αίτηση ή παράπονο προς οιανδήποτε αρμόδια αρχή και η τελευταία δεν ανταποκρίνεται εντός της καθορισμένης από το νόμο προθεσμίας (τριάντα ημέρες σύμφωνα με το Άρθρο 29 του Συντάγματος και τρεις μήνες σύμφωνα με το άρθρο 36 του Ν. 158(Ι)/1999), αυτός μπορεί να καταχωρήσει προσφυγή στο Ανώτατο Δικαστήριο με την οποία αξιώνεται όπως ο καθ' ου η αίτηση απαντήσει (Άρθρο 29 του Συντάγματος) ή μετά την πάροδο τριών μηνών από την ημέρα της υποβολής της αναφοράς, να θεωρήσει την παράλειψη της αρμόδιας αρχής να του απαντήσει, άρνηση της να ικανοποιήσει την αναφορά του και να προσβάλει ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου την παράλειψη αυτή ως άρνηση ικανοποίησης της αναφοράς του (άρθρο 36 του Ν. 158(Ι)/99).  Αυτή ακριβώς είναι η περίπτωση του αιτητή.

Η προσφυγή δεν καταχωρήθηκε στην βάση του άρθρου 29 του Συντάγματος για παράλειψη απάντησης με την έννοια της γραπτής επιστολής, αλλά στοχεύει στην ακύρωση της εκλαμβανόμενης ως άρνησης ικανοποίησης του αιτήματος για αναδρομική παροχή του επιδόματος ενόψει του πραγματικού γεγονότος της μη καταβολής του πριν τις 12.2.2010.  Επομένως, η προδικαστική ένσταση δεν ευσταθεί.»

Συνεπώς, ο αιτητής έχει έννομο συμφέρον.

Το ζήτημα του κατά πόσο το έργο που αναγέρθηκε είχε άδειες ή όχι δεν είναι ζήτημα που μπορεί να εξεταστεί από το παρόν Δικαστήριο εφόσον αυτό που προσβάλλεται είναι η άρνηση απάντησης από τον καθ' ου η αίτηση στο αίτημα του αιτητή ημερομηνίας 1.12.2014 να του παραχωρηθούν αντισταθμιστικά μέτρα και όχι η ανέγερση αυτή καθ' εαυτή του συγκεκριμένου έργου.

Όσον αφορά το επιχείρημα του καθ' ου η αίτηση ότι επειδή η απαίτηση του αιτητή τέθηκε κατά τρόπο γενικό, δεν υπήρχε οτιδήποτε στο οποίο να απαντήσει ο καθ' ου η αίτηση, επίσης δεν με βρίσκει σύμφωνη.

Το δικαίωμα αναφοράς προνοείται στο άρθρο 33 του Νόμου και σύμφωνα με την παράγραφο (1)(β) αυτού, μεταξύ άλλων, «καλύπτει την υποβολή παραπόνου ή αιτήματος για να προβεί η διοίκηση σε διοικητική ενέργεια». Σίγουρα, ο καλύτερος προσδιορισμός του αιτήματος από τον αιτητή θα βοηθούσε καλύτερα τη διοίκηση να αντιληφθεί επακριβώς τις απαιτήσεις του αιτήματος. Λαμβανομένου υπόψη, όμως, ότι ο αιτητής υπέβαλε το αίτημα μόνος του και όχι μέσω επαγγελματία συμβούλου πρέπει να αντιμετωπίζεται με μεγαλύτερη ελαστικότητα από τη διοίκηση. Εν πάση περιπτώσει, στην απουσία καλύτερου προσδιορισμού του αιτήματος που υποβλήθηκε, δεν σημαίνει ότι ο καθ' ου η αίτηση απαλλάσσεται από την υποχρέωση να δώσει μία απάντηση στην επιστολή του αιτητή.

Σε σχέση, τέλος, με το επιχείρημα του καθ' ου η αίτηση για αποστολή της επιστολής στον δήμαρχο και όχι στον καθ' ου η αίτηση ως το αρμόδιο όργανο, απάντηση δίδεται στην παράγραφο (4) του άρθρου 33 του Νόμου το οποίο προνοεί ότι «αν η αναφορά απευθύνεται σε αναρμόδια αρχή, αυτή δεν την εξετάζει, αλλά τη διαβιβάζει στην αρμόδια αρχή».

Για τους πιο πάνω λόγους, καταλήγω ότι η προσφυγή επιτυγχάνει με €800 έξοδα υπέρ του αιτητή και εναντίον του καθ' ου η αίτηση. Εκδίδεται διάταγμα όπως οι καθ' ων η προσφυγή εκτελέσουν ό,τι είχε παραλειφθεί σύμφωνα με το αιτητικό  της προσφυγής». (δημοσίευση απόφασης: cylaw.org)