Την πύλη εξόδου των Κεντρικών Φυλακών πέρασε μετά από 30 χρόνια
ο μακροβιότερος κατάδικος στη Κύπρο, ο Παναγιώτης Καυκαρής, ο οποίος είχε
καταδικαστεί σε ισόβια για την δολοφονία του 45χρονου Πανίκου Μιχαήλ και των
παιδιών του Χρήστου και Μιχάλη, δεκατριών και έντεκα χρόνων, αντίστοιχα, στις
10 Ιουλίου του 1987.
Μετά από τρείς απορριπτικές αποφάσεις του Ανωτάτου
Δικαστηρίου, το Συμβούλιο Αποφυλακίσεως των Κεντρικών φυλακών έκανε δεκτή την
αίτηση του ισοβίτη για την αποφυλάκιση του.
Ο Καυκαρής είχε πρωτοδίκως κριθεί ένοχος σε τρεις κατηγορίες
για φόνο εκ προμελέτης κατά παράβαση των άρθρων 203 (1) (2), 20 και 21 του
Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154 όπως ίσχυε και καταδικάστηκε σε φυλάκιση δια βίου σε
κάθε κατηγορία.
Όπως αναφέρεται στην απόφαση του Εφετείου στις 21.5.1990, που
είχε απορρίψει την έφεση του Καυκαρή, «το πρωΐ της 10ης Ιουλίου, 1987,
διαπράχθηκε ένα από τα πιο σοβαρά εγκλήματα στην ιστορία της Κύπρου. Βόμβα με
την οποία είχε παγιδευθεί το σταθμευμένο αυτοκίνητο του Πανίκου Μιχαήλ από τη
Λεμεσό, στο χώρο της κατοικίας του, εκράγηκε με την πρώτη κίνηση του
οχήματος με μοιραίες συνέπειες για τον ίδιο (οδηγός), και τους δυο επιβάτες του
αυτοκινήτου, τα παιδιά του, του Χριστάκη και του Μιχαλάκη, ηλικίας 13 και 11
χρόνων αντίστοιχα».
Ο Καυκαρής όχι μόνο είχε ομολογήσει τη δική του ενοχή αλλά
κατονόμασε και τους συνεργούς του, δύο αδέλφια, οι οποίοι τον προσέλαβαν έναντι
συμφωνηθείσης αμοιβής για να εξοντώσει τον Πανικό Μιχαήλ κατά παραγγελία και
προτροπή, όπως του ανέφεραν ενός ανταγωνιστή του θύματος στις μεταφορικές
επιχειρήσεις. Η αμοιβή καθορίστηκε σε £10,000 εκ των οποίων ποσό £200 του
καταβλήθηκε ως προκαταβολή. Στη δίκη ωστόσο ο Καυκαρής αποποιήθηκε τη γραπτή
και τις προφορικές του ομολογίες και αρνήθηκε ότι αποτελούσαν εθελούσια έκφραση
παραδοχής του εγκλήματος το οποίο αρνήθηκε ότι διέπραξε.
Το Εφετείο μάλιστα έκλεινε την απόφαση του με την έκφραση
ανησυχίας «για το έγκλημα του φόνου κατά παραγγελία - σπάνια μορφή εγκλήματος
στην Κύπρο. Το έγκλημα του φόνου κατά παραγγελία είναι ξένο στο χαρακτήρα και
τις παραδόσεις του λαού μας, και ελπίζουμε ότι το τραγικό έγκλημα της
δολοφονίας του Πανικού Μιχαήλ και των παιδιών του θα παραμείνει μια τραγική
εξαίρεση στην ιστορία του τόπου».
Υπενθυμίζεται ότι το 2012, ο βαρυποινίτης αιτήθηκε
αποφυλάκισης επ΄αδεία δυνάμει των προνοιών του άρθρου 14Α του περί Φυλακών
Νόμου του 1996 (Ν. 62(Ι)/1996). Το αίτημά του απερρίφθη και κατόπιν
προσέφυγε με αίτηση ακύρωσης στο Ανώτατο Δικαστήριο, το οποίο το 2015, ακύρωσε
την απορριπτική απόφαση του Συμβουλίου Αποφυλάκισης, λόγω παράλειψης δέουσας
έρευνας και αιτιολογίας.
Το Συμβούλιο απέρριψε και πάλι το αίτημα και ο αιτητής
προσέφυγε εκ νέου ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου, το οποίο, τον Μάρτιο του
2017, ακύρωσε εκ νέου τη δεύτερη απορριπτική απόφαση του Συμβουλίου, κρίνοντας
ότι αυτή παραβιάζει το δεδικασμένο της προσφυγής και ότι πάσχει λόγω έλλειψης
δέουσας έρευνας και επαρκούς αιτιολογίας ή λόγω πεπλανημένης αιτιολογίας. (στοιχεία δικ.αποφάσεων από cylaw.org)
Σχόλια