Aπόρριψη έφεσης για ακύρωση Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης- Τα ατομικά δικαιώματα του εφεσείοντος δεν είναι απόλυτα, έκρινε το Εφετείο

Απορρίφθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο η έφεση γνωστού επιχειρηματία από την Ελλάδα με την οποία ζητούσε την ακύρωση του Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης (ΕΕΣ) που εκδόθηκε εναντίον του στις 3.5.2016 για διερεύνηση ποινικών αδικημάτων. Συγκεκριμένα ο εφεσείων αποτάθηκε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, επιδιώκοντας την έκδοση διατάγματος με το οποίο να ακυρώνεται και/ή αναστέλλεται το εναντίον του ΕΕΣ, καθώς και άλλα επικουρικά του κυρίως αιτήματος διατάγματα. Το ΕΔ Λευκωσίας  έκρινε, υπό το φως των περιστάσεων της υπόθεσης, ότι η διατήρηση του ΕΕΣ εξακολουθούσε να είναι αναλογικού χαρακτήρα και απέρριψε την αίτηση.
Δείτε τις σημαντικότερες νέες αποφάσεις των Κυπριακών και Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων σε μία σελίδα ΕΔΩ

Το Εφετείο επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση, αναφέροντας μεταξύ άλλων χαρακτηριστικά:

«Η αίτηση βασίζεται, μεταξύ άλλων στην Απόφαση-Πλαίσιο και τις διαδικασίες παράδοσης μεταξύ κρατών μελών, όπως αυτή τροποποιήθηκε με την Απόφαση-Πλαίσιο 2009/299/ΔΕΥ του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 26ης Φεβρουαρίου 2009, στα άρθρα 4(1)(γ), 7, 11(1)(α) και 17(1) του περί Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης και Διαδικασιών Παράδοσης Εκζητουμένων μεταξύ των Κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης Νόμου, Νόμος 133(Ι)/2004, στο δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλα.[4]

Έστω και αν το Δικαστήριο εξέλαβε λανθασμένα την εκ μέρους του εφεσείοντος επίκληση της αρχής ne bis in idem, ορθά κατέληξε στο ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν εμποδίζεται στην εκτέλεση του ΕΕΣ για να διερευνήσει την υπόθεση εναντίον του εφεσείοντος, η οποία ενδέχεται να εκκρεμεί παραλλήλως με τη διαδικασία που έχει ξεκινήσει στην Ελλάδα, ώστε στο τέλος της ημέρας να διαφανεί «ποιο κράτος θα αποδειχθεί ταχύτερο στην ολοκλήρωση της διαδικασίας».  Για τους ίδιους λόγους δεν είναι δυνατόν να αξιολογηθεί η προώθηση του ΕΕΣ για τους ως άνω σκοπούς ως κατάχρηση της διαδικασίας υπό την έννοια της επιδίωξης όμοιων σκοπών με την υιοθέτηση παράλληλων ένδικων μέσων.

Την ίδια αντίκρυση έχει ο εφεσείων ως προς την κατάληξη του Δικαστηρίου ότι δεν υπάρχει πιθανότητα άλλο κράτος-μέλος να εκδώσει «παρόμοια με αυτήν του Συμβούλιου Εφετών απόφαση αφού κανένα άλλο κράτος δεν συνδέεται με τα εν λόγω αδικήματα», θεωρώντας το ζήτημα ως μη επίδικο ή σχετικό με την αιτούμενη θεραπεία.  Η εξέταση και του ζητήματος αυτού από το πρωτόδικο Δικαστήριο κινήθηκε και πάλι στις παραμέτρους της §10.3 του Εγχειριδίου ανωτέρω, οπότε δεν θεωρούμε ότι η εκ του περισσού έστω κατά το δικηγόρο του εφεσείοντος ενασχόληση του Δικαστηρίου με το ζήτημα επηρέασε την κατά τα άλλα ορθή κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου και δεν διαπιστώνουμε να έχει επηρεάσει κατ΄ ελάχιστο την ορθή αντίληψη του Δικαστηρίου, όπως εισηγείται ο εφεσείων, ως προς το επίδικο ζήτημα.

Αποτελεί κοινό έδαφος ότι στην υπό κρίση περίπτωση τόσο το εθνικό ένταλμα σύλληψης, όσο και το ΕΕΣ, έχουν εκδοθεί νομίμως από Δικαστήριο της Κυπριακής Δημοκρατίας, δυνάμει της Σύμβασης και του Νόμου και για τη διερεύνηση ποινικών παραβάσεων από πρόσωπα που κατείχαν δημόσιες θέσεις και που φέρονται, βάσει του μαρτυρικού υλικού, να χρηματίστηκαν.   Ο σκοπός και το πνεύμα της Σύμβασης, του Νόμου και των συναφών Οδηγιών ως ανωτέρω, καταλείπουν εξουσία στο εκδώσαν το ΕΕΣ κράτος, Κυπριακή Δημοκρατία, ενόσω δεν έχει επιτευχθεί συμφωνία για τη συγκέντρωση των ποινικών διαδικασιών, να συνεχίσει τη διερεύνηση των αξιόποινων πράξεων που διαπράχθηκαν στο έδαφος της και εμπίπτουν στη δικαιοδοσία της, τηρουμένης της αρχής της αναλογικότητας, η οποία υπό τις ανωτέρω περιστάσεις της υπόθεσης δεν παραβιάζεται. 

Τα ατομικά δικαιώματα του εφεσείοντος δεν είναι απόλυτα αλλά δύνανται να τύχουν περιορισμού ως επιβάλλεται εκ του Νόμου.  Εν πάση περιπτώσει ο εφεσείων δεν έχει καταδείξει ότι έχει πληγεί ο πυρήνας των δικαιωμάτων του σε τέτοιο βαθμό ώστε να παραβιάζεται καθ΄ οιονδήποτε τρόπο το Άρθρο 6 της ΕΣΔΑ».

Δείτε ολόκληρη την απόφαση στο cylaw.org