Απόρριψη αιτήματος εξαίρεσης δικαστών για προηγούμενες αναφορές του Κακουργιοδικείου σχετικά με τα σεξουαλικά αδικήματα

Ο εφεσείων, κατηγορούμενος σε ποινική υπόθεση  του Κακουργιοδικείου, με κατηγορίες για σεξουαλική κακοποίηση και/ή εκμετάλλευση ανήλικης, υπέβαλε διά του συνηγόρου του αίτημα για εξαίρεση των Δικαστών που απαρτίζουν το δικάζον δικαστήριο.  

Ειδικότερα, ο συνήγορος επικαλέστηκε το δικαίωμα του πελάτη του για αμερόληπτη δίκη και βάσισε το αίτημα του σε δύο προηγούμενες αναφορές του Κακουργιοδικείου όπου το δικαστήριο, για σκοπούς επιβολής ποινής στους κατηγορούμενους άλλων υποθέσεων, επεσήμανε τα παρακάτω τα οποία, κατ΄ ισχυρισμό, παραβίαζαν το τεκμήριο της αθωότητας του εφεσείοντα και υποδήλωναν συνειδησιακή προκατάληψη σε βάρος του. Οι εν λόγω αναφορές, αντιστοίχως, έχουν ως ακολούθως:

"Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια αδικήματα σεξουαλικής φύσεως με θύματα νεαρά πρόσωπα ή παιδιά προσλαμβάνουν ιδιαίτερα ανησυχητικές διαστάσεις και σε τέτοια περίπτωση το στοιχείο της  αποτροπής  είναι  ιδιαίτερα  έντονο.   Να αναφέρουμε χαρακτηριστικά ότι στο πινάκιο του παρόντος Κακουργιοδικείου υπήρξαν  και   συνεχίζουν   να   υπάρχουν   πολλές τέτοιες υποθέσεις, γεγονός που δικαιολογεί την επιβολή αυστηρών ποινών." 

Και

"Δεν μπορούμε όμως να παραγνωρίσουμε την σοβαρότητα των αδικημάτων και την ανάγκη αυστηρών και αποτρεπτικών ποινών αφού όλο και με μεγαλύτερη συχνότητα παρουσιάζονται τέτοιες υποθέσεις ενώπιον των Δικαστηρίων. Να αναφέρουμε ενδεικτικά ότι στο πινάκιο του Κακουργιοδικείου εκκρεμούν δέκα τέτοιες υποθέσεις και έχουν εκδικαστεί άλλες τρεις."

Το Κακουργιοδικείο εξέτασε αυθημερόν και απέρριψε ως αβάσιμο το αίτημα εξαίρεσης. Επίσης, απορρίφθηκε η αίτηση του για άδεια καταχώρησης αίτησης προς έκδοση Certiorari και Prohibition. Κατόπιν ασκήθηκε η έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης.

Το Εφετείο σημειώνει στην απόφασή του της 8ης Απριλίου 2020 ότι συμφωνεί με την θέση του συνηγόρου , η οποία βρίσκει έρεισμα και στις αποφάσεις του ΕΔΑΔ, ότι οι Δικαστές θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί στον τρόπο με τον οποίο εκφράζονται ώστε να μην αφήνουν εντυπώσεις ή υπονοούμενα που θα μπορούσαν ενδεχομένως να εκληφθούν ότι παραβιάζουν το τεκμήριο της αθωότητας ενός κατηγορουμένου, όπως και με τη θέση του ότι το ζήτημα της προκατάληψης ή της έλλειψης αμεροληψίας του εκδικάζοντος Δικαστή είναι καλώς θεμελιωμένο στη Νομολογία μας (βλ. ενδεικτικά Κωνσταντινίδης (2003)1 Α.Α.Δ. 1298, Παπακυριακού κ.α. ν. Αστυνομίας (2007)2 Α.Α.Δ. 133 και xxx Α. Νεοφύτου, Πολ.Εφ. 370/2018 ημερ. 24.10.2019) και όταν εγείρεται τέτοιο ζήτημα, αυτό μπορεί να προβληθεί με το προνομιακό ένταλμα Certiorari. 

Και συνεχίζει το Δικαστήριο: «Το ερώτημα όμως που εγείρεται υπό τα περιστατικά της υπό κρίση περίπτωσης είναι κατά πόσο οι επίδικες αναφορές του Κακουργιοδικείου είναι τέτοιες που θα μπορούσαν να τεκμηριώσουν τη θέση ότι, εκ πρώτης όψεως, αποκαλύφθηκε συζητήσιμη υπόθεση ότι όντως παραβιάστηκε το τεκμήριο της αθωότητας του εφεσείοντα ή ότι υποδήλωναν συνειδησιακή προκατάληψη των Δικαστών για εκδίκαση της υπόθεσης του.  Η απάντηση κατά την άποψή μας είναι σαφώς αρνητική.  Όπως ορθώς αποφάνθηκε το πρωτόδικο Δικαστήριο, το περιεχόμενο των επίδικων αναφορών δεν αποκαλύπτει ένδειξη προκατάληψης και πολύ περισσότερο τεκμηρίωση μεροληψίας.  Ό,τι αποκαλύπτει είναι την ύπαρξη δικαστικής γνώσης για τη συχνότητα διάπραξης αδικημάτων σεξουαλικής φύσεως σε βάρος νεαρών προσώπων, η οποία βασίζεται στον αριθμό των υποθέσεων που παρουσιάζονται ενώπιον των Δικαστηρίων και η οποία είναι καθόλα επιτρεπτή για να τονιστεί η ανάγκη επιβολής ποινής με αποτρεπτικό χαρακτήρα σε συγκεκριμένο κατηγορούμενο που κρίθηκε ένοχος σε τέτοιου είδους αδικήματα.  Κατά συνέπεια θεωρούμε ότι χρειάζεται αρκετή ευρηματικότητα για να  υποστηριχτεί με πειστικότητα ότι τέτοιου είδους αναφορές από τα Δικαστήρια δημιουργούν ερωτήματα ή αφήνουν υπονοούμενα αναφορικά με το τεκμήριο αθωότητας ενός κατηγορουμένου που αντιμετωπίζει παρομοίας φύσεως αδικήματα, η ενοχή του οποίου θα αποφασιστεί τελικά στη βάση της μαρτυρίας που θα προσκομισθεί πέραν από κάθε λογική αμφιβολία.  Ορθώς λοιπόν το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι δεν αποκαλύφθηκε ενώπιον του εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση, κατάληξη που προδιαγράφει και την τύχη της έφεσης».

Το πλήρες κείμενο της απόφασης στο cylaw.org