Το Ανώτατο Δικαστήριο επικύρωσε κατά την αναθεωρητική
δικαιοδοσία πρωτόδικη απόφαση που είχε ακυρώσει την προαγωγή δύο υπαλλήλων μετά
από προσφυγή του εφεσίβλητου που δεν είχε επιλεγεί προς προαγωγή. Το βασικό
επίδικο ζήτημα ήταν η διαπίστωση του πρωτόδικου δικαστηρίου ότι η Ε.Δ.Υ. δεν
έλαβε υπόψη και δεν αξιολόγησε την επαγγελματική πείρα του Εφεσίβλητου, ο
οποίος, σημειώνεται, είχε προϋπηρεσία ως ωρομίσθιος εργάτης. Εν προκειμένω το
Δικαστήριο μεταξύ άλλων έκρινε τα εξής:
«Διαπιστώνεται ότι στα πρακτικά της συνεδρίας της Ε.Δ.Υ. δεν
υπάρχει αναφορά στην προϋπηρεσία του Εφεσίβλητου ως ωρομίσθιου εργάτη.
Καταγράφεται σε αυτά ότι η Ε.Δ.Υ. εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία από τον Φάκελο
Πλήρωσης της Θέσης καθώς και από τους Προσωπικούς Φακέλους και τους Φακέλους των
Ετήσιων Υπηρεσιακών Εκθέσεων των υποψηφίων (Τεκμ.2(α) και 2(β) για τον
Εφεσίβλητο). Καταγράφεται ακόμα ότι η Ε.Δ.Υ. έλαβε υπόψη τα προσόντα των
υποψηφίων καθώς και την αρχαιότητα τους όπως φαινόταν στον ενώπιον της Κατάλογο
των Υποψηφίων. Στο Κατάλογο Υποψηφίων δεν υπάρχει καμιά ένδειξη ότι ο
Εφεσίβλητος είχε προϋπηρεσία ως ωρομίσθιος εργάτης, ούτε και στον Κατάλογο
Αξιολόγησης.
Το γεγονός της προϋπηρεσίας του Εφεσίβλητου ως ωρομίσθιου
εργάτη εμφανίζεται στο Προσωπικό του Φάκελο, στην αίτηση που είχε υποβάλει το
1987 για διορισμό στη δημόσια υπηρεσία. Πουθενά αλλού. Εκεί
καταγράφεται ότι από τον Σεπτέμβριο του 1980 μέχρι και την υποβολή της αίτησης
το 1987, ο Εφεσίβλητος ήταν «Συντηρητής Αρχαίων Μνημείων Τμήμα
Αρχαιοτήτων. Ωρομίσθιος υπάλληλος (£1.80 ώρα)». Δεν αναφέρεται ποια
καθήκοντα εκτελούσε ο Εφεσίβλητος κατά την υπηρεσία του ως ωρομίσθιος εργάτης
και ασφαλώς ο τίτλος του δεν επαρκεί. Οι επιστολές του Εφεσίβλητου
ημερ.11.6.1988 και 6.8.1988 στις οποίες αναφερόταν ότι κατά την υπηρεσία του ως
ωρομίσθιος εργάτης εκτελούσε καθήκοντα συντηρητή τοιχογραφιών και εικόνων, όπως
και μετά την μονιμοποίηση του στη θέση του Τεχνικού 2ης Τάξης (Παραρτήματα
Α και Β στην αγόρευση του δικηγόρου του Εφεσίβλητου κατά την πρωτόδικη
διαδικασία) δεν εντοπίζονται οπουδήποτε μέσα στους φακέλους που η Ε.Δ.Υ είχε
ενώπιον της όταν αποφάσιζε.
Διαπιστώνεται λοιπόν ότι η Ε.Δ.Υ. δεν θα μπορούσε να είχε
λάβει υπόψη της ότι κατά την υπηρεσία του ως ωρομίσθιος εργάτης ο Εφεσίβλητος
εκτελούσε καθήκοντα συντηρητή τοιχογραφιών και εικόνων αφού το γεγονός δεν ήταν
υπόψη της. Άλλωστε ο ίδιος ο χαρακτηρισμός της Ε.Δ.Υ. ότι το πρόσθετο
προσόν του Εφεσίβλητου ήταν χαμηλότερου επιπέδου επιβεβαιώνει πως ό,τι
αντιπαρέβαλε ήταν ιδίου χαρακτήρα προσόντα, στην προκειμένη περίπτωση ακαδημαϊκά,
χωρίς να λάβει υπόψη την πείρα του Εφεσίβλητου ως ωρομίσθιου εργάτη. Κατά
συνέπεια ο πρώτος λόγος έφεσης απορρίπτεται.
Η κατάληξη της προσφυγής δεν μπορούσε να ήταν άλλη από αυτή
στην οποία κατέληξε το Πρωτόδικο Δικαστήριο. Στην Περικλέους,
αναφέρθηκε το εξής το οποίο εφαρμόζεται στα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης
« . η καταγραφή της πείρας από την Ε.Δ.Υ., θα έπρεπε
απαραιτήτως να είχε γίνει ώστε να φαινόταν ακριβώς ότι ένας παράγοντας που έχει
την δική του σηµασία εφόσον προσµετρά στην αξία του υποψηφίου, είχε δεόντως
ληφθεί υπόψη. Η απουσία οποιασδήποτε αναφοράς αφήνει ανυπέρβλητο κενό γιατί δεν
µπορεί το Δικαστήριο να ελέγξει, ούτε βέβαια να ασκήσει πρωτογενή κρίση, ως
προς τον τρόπο που η Ε.Δ.Υ. θα µπορούσε να ασκούσε την διακριτική της ευχέρεια
αν είχε κατά νου και την πείρα του εφεσείοντα αποδίδοντας σε αυτή τη σηµασία
που η ίδια θα έκρινε ορθό υπό τις περιστάσεις.
Όλα τα πιο πάνω, όµως, δεν µπορούν να αποφασιστούν από την
Ολοµέλεια γιατί δεν µπορεί να γίνει εικασία ως το ποια θα ήταν η κρίση της
Ε.Δ.Υ., αν ορθά λάµβανε υπόψη όλα τα απαραίτητα στοιχεία και παράγοντες. Με
δεδοµένο ότι η Ε.Δ.Υ. λειτούργησε υπό αυτή την πλάνη, αφήνοντας, δηλαδή, εκτός
των συγκριτικών στοιχείων το στοιχείο της πείρας, η έφεση πρέπει να επιτύχει,
ώστε κατά την επανεξέταση να συσχετιστούν όλα τα συγκριτικά δεδοµένα.»
Καταλήγουμε ότι, παρά την επιτυχία του δεύτερου λόγου
έφεσης, η απόρριψη του πρώτου λόγου έφεσης επικυρώνει την ορθότητα της
πρωτόδικης απόφασης για την ακύρωση της πράξης προαγωγής των Ενδιαφερομένων
Μερών 2 και 3».
Σχόλια