Ειδικότερα, η παράγραφος 3 του Άρθρου 146 του Συντάγματος
τροποποιείται με τη διαγραφή του σημείου της τελείας στο τέλος αυτής και την
προσθήκη, αμέσως μετά, της φράσης «, εκτός εάν προβλέπεται διά νόμου, ρητά,
διαφορετική προθεσμία άσκησης προσφυγής κατά απόφασης, πράξης ή παράλειψης.».
3. H προσφυγή ασκείται εντός εβδομήκοντα πέντε ημερών από
της ημέρας της δημοσιεύσεως της αποφάσεως ή της πράξεως ή, εν περιπτώσει μη
δημοσιεύσεως ή εν περιπτώσει παραλείψεως, από της ημέρας καθ’ ην η πράξις ή
παράλειψις περιήλθεν εις γνώσιν του προσφεύγοντος, εκτός εάν προβλέπεται διά
νόμου, ρητά, διαφορετική προθεσμία άσκησης προσφυγής κατά απόφασης, πράξης ή
παράλειψης.
Μεταξύ των αιτιολογικών σκέψεων αναφέρονται και οι εξής:
«ΕΠΕΙΔΗ το Άρθρο 146 του Συντάγματος προβλέπει ότι η
προσφυγή ασκείται εντός εβδομήντα πέντε ημερών από την ημέρα δημοσιεύσεως της
αποφάσεως ή της πράξεως ή, εν περιπτώσει μη δημοσιεύσεως ή παραλείψεως, από την
ημέρα κατά την οποία η πράξη ή παράλειψη περιήλθε εις γνώσιν του προσφεύγοντος,
Επίσημη Εφημερίδα της Ε.Ε.: L180, 29.6.2013, σ. 60.
ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ η πράξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τίτλο «Οδηγία
2013/32/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 26ης Ιουνίου
2013, σχετικά με κοινές διαδικασίες για τη χορήγηση και ανάκληση του καθεστώτος
διεθνούς προστασίας» αναφέρει στην αιτιολογική σκέψη (18) ότι «είναι προς το
συμφέρον τόσο των κρατών μελών όσο και των αιτούντων διεθνή προστασία να
λαμβάνεται απόφαση επί των αιτήσεων το συντομότερο δυνατό, με την επιφύλαξη της
διεξαγωγής κατάλληλης και πλήρους εξέτασης», και στην αιτιολογική σκέψη (20)
ότι «σε αυστηρά καθορισμένες περιστάσεις, όταν η αίτηση είναι πιθανώς αβάσιμη ή
όταν υπάρχουν σοβαρές ανησυχίες σχετικά με την εθνική ασφάλεια ή τη δημόσια
τάξη, τα κράτη μέλη θα πρέπει να μπορούν να επιταχύνουν τη διαδικασία εξέτασης,
ιδίως με την πρόβλεψη μικρότερων αλλά εύλογων προθεσμιών για ορισμένα
διαδικαστικά βήματα, με την επιφύλαξη διεξαγωγής επαρκούς και πλήρους εξέτασης
και εφόσον ο αιτών έχει πραγματικά πρόσβαση σε βασικές αρχές και εγγυήσεις που
προβλέπει η παρούσα οδηγία», και, τέλος, αναφέρει στο άρθρο 46(4) αυτής ότι τα
κράτη μέλη ορίζουν εύλογες προθεσμίες για την άσκηση του δικαιώματος
πραγματικής προσφυγής και ότι οι προθεσμίες αυτές δεν καθιστούν αδύνατη ή υπερβολικά
δυσχερή την άσκηση του εν λόγω δικαιώματος,
ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ η υφιστάμενη προθεσμία των εβδομήντα πέντε ημερών
κρίνεται δυσανάλογη σε σχέση με την απαίτηση για λήψη οριστικής απόφασης το
συντομότερο δυνατό,
KAI ΕΠΕΙΔΗ η κατάσταση των αιτητών ασύλου οι οποίοι
αναζητούν διεθνή προστασία είναι ιδιαίτερη λόγω των υποχρεώσεων της Δημοκρατίας
που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο και την επιβολή ειδικών διατάξεων του
δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στη βάση των οποίων απορρέουν συγκεκριμένα
δικαιώματα εκ της ιδιότητας των προσώπων αυτών ως αιτητών ασύλου,
ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ οι εθνικοί δικονομικοί κανόνες που εφαρμόζονται
σε άλλες περιπτώσεις δεν ισοδυναμούν ή/και δεν τυγχάνουν εφαρμογής στις
διαδικασίες που αφορούν αιτήσεις ασύλου, καθότι αφορούν υποθέσεις διαφορετικού
είδους,
ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ κρίνεται αναγκαίο σε εξειδικευμένα θέματα να
ληφθούν μέτρα για την ταχεία απονομή της δικαιοσύνης και τη λήψη απόφασης το
συντομότερο δυνατό με τον καθορισμό εύλογων προθεσμιών».
Σχόλια