Άμεση αποφυλάκιση του Κυριάκου Συλλούρη, γιού του προέδρου της
κυπριακής βουλής, αποφάσισε το Εφετείο. Το Δευτεροβάθμιο Δικαστήριο δέχτηκε την
έφεση και ακύρωσε την πρωτόδικη καταδίκη για αλόγιστη, απερίσκεπτη και
επικίνδυνη πράξη, κρίνοντας ότι ο εφεσείων είναι ένοχος για αμελή οδήγηση και μείωσε
την ποινή φυλάκισης 1 ετους που του επιβλήθηκε. Από το τροχαίο που προκάλεσε ο εφεσείων,
βρήκε
τραγικό θάνατο ο 26χρονος Π. Καραπατέας. Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης:
“Ο εφεσείων πριν εισέλθει στον κύριο δρόμο σταμάτησε, ως
είχε καθήκον, στο αλτ της οδού Καλλιόπης και αφού βεβαιώθηκε ότι στο δρόμο από
δεξιά δεν υπήρχε τροχαία κίνηση προχώρησε να διασταυρώσει το δρόμο με
μηδενική σχεδόν ταχύτητα (0-5 χλμ/ω, όπως έγινε αποδεκτό) εφόσον το παρανόμως
σταθμευμένο Van του εμπόδιζε την επόπτευση του δρόμου αριστερά.
Είναι γεγονός ότι επιχείρησε διαγώνια διασταύρωση του δρόμου λόγω της
ιδιομορφίας της σκηνής - η οποία σύμφωνα με την αστυνομία επενεργεί ώστε το
σύνολο σχεδόν των οδηγών να προβαίνουν στο συγκεκριμένο σημείο σε διαγώνια
διασταύρωση και να εισηγηθεί μονοδρόμηση της οδού Δημ. Χαραλάμπους προκειμένου
να αποφευχθούν οι ελλοχεύοντες κίνδυνοι συγκρούσεων - ενώ αν επιδείκνυε
αυξημένη προσοχή και επιμέλεια θα έπρεπε πρώτα να οριζοντιοποιήσει το όχημα του
στον κύριο δρόμο. Αυτό δηλαδή που παρέλειψε να πράξει ήταν να επιδείξει
αυξημένη προσοχή και επιμέλεια, ώστε να αντιληφθεί έγκαιρα το μοτοσικλετιστή
και να μην του εμποδίσει την ελεύθερη πορεία του. Η παράλειψη όμως αυτή,
λαμβανομένης υπόψη και της ιδιομορφίας της σκηνής και της ύπαρξης σ΄ αριστερά
του του παρανόμως σταθμευμένου Van που του εμπόδιζε την απρόσκοπτη
επόπτευση του δρόμου, δεν μπορεί κατά τη γνώμη μας να κριθεί αλόγιστη,
απερίσκεπτη και επικίνδυνη εν τη εννοία του άρθρου 210 αλλά οδήγηση χωρίς τη
δέουσα προσοχή και φροντίδα εν τη εννοία του άρθρου 8 του περί Μηχανοκινήτων
Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμου του 1972 (Ν.86/72). Ενόψει τούτου οι
λόγοι έφεσης 1, 2, 5 και 8 επιτυγχάνουν και η καταδίκη του εφεσείοντα βάσει του
άρθρου 210 του ΠΚ, παραμερίζεται”.
To δικαστήριο έκρινε ότι εφαρμόζεται το άρθρο 145(1)(γ) της
Ποινικής Δικονομίας, Κεφ.155, για ακύρωση της καταδίκης του εφεσείοντα δυνάμει
του άρθρου 210 του ΠΚ και καταδίκης του για αμελή οδήγηση δυνάμει του άρθρου 8
του Ν.86/72.
Κατόπιν αυτού η επιτυχία της έφεσης αναφορικά με
την καταδίκη του εφεσείοντα δυνάμει του άρθρου 210 του ΠΚ ανατρέπει την απόφαση
του πρωτόδικου Δικαστήριου για να του επιβάλει την ποινή του 1 έτους φυλάκισης
και έχει θέσει ως νέο βάθρο την επιβολή ποινής δυνάμει του άρθρου 8 του Νόμου
86/72.
Σύμφωνα με την απόφαση «το άρθρο 8 προνοεί κατ΄
ανώτατο όριο ποινής το 1 έτος φυλάκιση, το οποίο κατά πάγια νομολογία συνιστά
και τη βάση από την οποία ξεκινά το Δικαστήριο το έργο επιμέτρησης της ποινής
(βλ. Γενικός Εισαγγελέας ν. Αριστοτέλους (2004)
2 Α.Α.Δ. 166, Καφάρη ν. Αστυνομίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 632 και Μαληκκίδης
ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Εφ. 40/2015 ημερ. 25.11.16).
Στην παρούσα περίπτωση τα σφάλματα του εφεσείοντα
επέφεραν το θάνατο ενός νεαρού άντρα, στοιχείο που ασφαλώς δεν μπορεί παρά να
ληφθεί σοβαρά υπόψη για σκοπούς επιβολής της αρμόζουσας ποινής. Από την
άλλη όμως, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι ο εφεσείων είναι λευκού ποινικού
μητρώου και από τη διάπραξη του αδικήματος, στις 21.9.2013, παρήλθε μεγάλο
χρονικό διάστημα για το οποίο δεν ευθύνεται ο ίδιος. Λαμβανομένων
περαιτέρω υπόψη των προσωπικών του συνθηκών - στρατιώτης κατά τον επίδικο χρόνο
και στη συνέχεια φοιτητής - θεωρούμε ορθό και δίκαιο ότι υπό τις περιστάσεις η
ποινή φυλάκισης του ενός έτους θα πρέπει να μειωθεί και μειώνεται ώστε ο
εφεσείων να τύχει άμεσης απόλυσης.
Κατά τα άλλα διατηρούνται σε ισχύ οι 10 βαθμοί ποινής που του
επιβλήθηκαν από το πρωτόδικο Δικαστήριο ως επίσης και η αποστέρηση του
δικαιώματος να κατέχει ή λαμβάνει άδεια οδήγησης για περίοδο 18 μηνών από
22.9.16 που του επιβλήθηκε η ποινή». (πηγή: cylaw.com)
Σχόλια